acefaliczny

Polish

Etymology

From acefalia +‎ -iczny. First attested in 1929.[1]

Pronunciation

IPA^(key): /a.t͡sɛ.faˈlit͡ʂ.nɨ/
Rhymes: -it͡ʂnɨ
Syllabification: a‧ce‧fa‧licz‧ny

Adjective

acefaliczny (not comparable)

acephalous (having no head)
Synonym: bezgłowy
(social sciences, political science, sociology) acephalous (a system of society without centralised state authority, where power is welded amongst groups of community entities e.g. clans. Without a leader or chief)

Declension

Declension of acefaliczny

case	singular				plural
case	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	acefaliczny		acefaliczne	acefaliczna	acefaliczni	acefaliczne
genitive	acefalicznego			acefalicznej	acefalicznych
dative	acefalicznemu			acefalicznej	acefalicznym
accusative	acefalicznego	acefaliczny	acefaliczne	acefaliczną	acefalicznych	acefaliczne
instrumental	acefalicznym			acefaliczną	acefalicznymi
locative	acefalicznym			acefalicznej	acefalicznych

Related terms

nouns

(obsolete) acefal
acefalia

References

Trzaski, Everta i Michalskiego leksykon ilustrowany. [Z. 1].‎, 1929, page 33

Further reading

acefaliczny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.