aconitus
Latin
Etymology
New Latin; from aconītum (“monk's hood, aconite, poison”), from Ancient Greek ἀκόνιτον (akóniton, “wolf's bane”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /a.koˈniː.tus/, [äkɔˈniːt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /a.koˈni.tus/, [äkoˈniːt̪us]
Usage notes
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | aconītus | aconīta | aconītum | aconītī | aconītae | aconīta | |
| Genitive | aconītī | aconītae | aconītī | aconītōrum | aconītārum | aconītōrum | |
| Dative | aconītō | aconītō | aconītīs | ||||
| Accusative | aconītum | aconītam | aconītum | aconītōs | aconītās | aconīta | |
| Ablative | aconītō | aconītā | aconītō | aconītīs | |||
| Vocative | aconīte | aconīta | aconītum | aconītī | aconītae | aconīta | |
Derived terms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.