adapertus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of adaperiō
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | adapertus | adaperta | adapertum | adapertī | adapertae | adaperta | |
| Genitive | adapertī | adapertae | adapertī | adapertōrum | adapertārum | adapertōrum | |
| Dative | adapertō | adapertō | adapertīs | ||||
| Accusative | adapertum | adapertam | adapertum | adapertōs | adapertās | adaperta | |
| Ablative | adapertō | adapertā | adapertō | adapertīs | |||
| Vocative | adaperte | adaperta | adapertum | adapertī | adapertae | adaperta | |
References
- “adapertus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “adapertus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.