adaptatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of adaptō.
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | adaptātus | adaptāta | adaptātum | adaptātī | adaptātae | adaptāta | |
| Genitive | adaptātī | adaptātae | adaptātī | adaptātōrum | adaptātārum | adaptātōrum | |
| Dative | adaptātō | adaptātō | adaptātīs | ||||
| Accusative | adaptātum | adaptātam | adaptātum | adaptātōs | adaptātās | adaptāta | |
| Ablative | adaptātō | adaptātā | adaptātō | adaptātīs | |||
| Vocative | adaptāte | adaptāta | adaptātum | adaptātī | adaptātae | adaptāta | |
References
- “adaptatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- adaptatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.