adcumbens
Latin
Etymology
Present participle of adcumbō.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | adcumbēns | adcumbēns | adcumbentēs | adcumbentia | |
| Genitive | adcumbentis | adcumbentis | adcumbentium | adcumbentium | |
| Dative | adcumbentī | adcumbentī | adcumbentibus | adcumbentibus | |
| Accusative | adcumbentem | adcumbēns | adcumbentēs, adcumbentīs | adcumbentia | |
| Ablative | adcumbente, adcumbentī1 | adcumbente, adcumbentī1 | adcumbentibus | adcumbentibus | |
| Vocative | adcumbēns | adcumbēns | adcumbentēs | adcumbentia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.