adducendus
Latin
Participle
addūcendus m (feminine addūcenda, neuter addūcendum); first/second declension
- which is to be lead etc.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | addūcendus | addūcenda | addūcendum | addūcendī | addūcendae | addūcenda | |
| Genitive | addūcendī | addūcendae | addūcendī | addūcendōrum | addūcendārum | addūcendōrum | |
| Dative | addūcendō | addūcendae | addūcendō | addūcendīs | addūcendīs | addūcendīs | |
| Accusative | addūcendum | addūcendam | addūcendum | addūcendōs | addūcendās | addūcenda | |
| Ablative | addūcendō | addūcendā | addūcendō | addūcendīs | addūcendīs | addūcendīs | |
| Vocative | addūcende | addūcenda | addūcendum | addūcendī | addūcendae | addūcenda | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.