adiacens
Latin
Alternative forms
Etymology
Present active participle of adiaceō (“adjoin”)
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈad.ja.kens/, [ˈad.ja.kẽːs]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈad.ja.t͡ʃens/
Participle
adiacēns m, f, n (genitive adiacentis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | adiacēns | adiacēns | adiacentēs | adiacentia | |
| Genitive | adiacentis | adiacentis | adiacentium | adiacentium | |
| Dative | adiacentī | adiacentī | adiacentibus | adiacentibus | |
| Accusative | adiacentem | adiacēns | adiacentēs, adiacentīs | adiacentia | |
| Ablative | adiacente, adiacentī1 | adiacente, adiacentī1 | adiacentibus | adiacentibus | |
| Vocative | adiacēns | adiacēns | adiacentēs | adiacentia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.