adiudicatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of adiūdicō.
Participle
adiūdicātus m (feminine adiūdicāta, neuter adiūdicātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | adiūdicātus | adiūdicāta | adiūdicātum | adiūdicātī | adiūdicātae | adiūdicāta | |
| Genitive | adiūdicātī | adiūdicātae | adiūdicātī | adiūdicātōrum | adiūdicātārum | adiūdicātōrum | |
| Dative | adiūdicātō | adiūdicātae | adiūdicātō | adiūdicātīs | adiūdicātīs | adiūdicātīs | |
| Accusative | adiūdicātum | adiūdicātam | adiūdicātum | adiūdicātōs | adiūdicātās | adiūdicāta | |
| Ablative | adiūdicātō | adiūdicātā | adiūdicātō | adiūdicātīs | adiūdicātīs | adiūdicātīs | |
| Vocative | adiūdicāte | adiūdicāta | adiūdicātum | adiūdicātī | adiūdicātae | adiūdicāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.