adiugans
Latin
Etymology
Present participle of adiugō
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | adiugāns | adiugāns | adiugantēs | adiugantia | |
| Genitive | adiugantis | adiugantis | adiugantium | adiugantium | |
| Dative | adiugantī | adiugantī | adiugantibus | adiugantibus | |
| Accusative | adiugantem | adiugāns | adiugantēs, adiugantīs | adiugantia | |
| Ablative | adiugante, adiugantī1 | adiugante, adiugantī1 | adiugantibus | adiugantibus | |
| Vocative | adiugāns | adiugāns | adiugantēs | adiugantia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.