adogian
Old Saxon
    
    Etymology
    
From a- + dōgian.
Conjugation
    
Conjugation of ādōgian (weak class 1)
| infinitive | ādōgian | |
|---|---|---|
| indicative | present | past | 
| 1st person singular | ādōgiu | ādōgda | 
| 2nd person singular | ādōgis | ādōgdes | 
| 3rd person singular | ādōgid | ādōgda | 
| plural | ādōgiad | ādōgdun | 
| subjunctive | present | past | 
| 1st person singular | ādōgie | ādōgdi | 
| 2nd person singular | ādōgies | ādōgdis | 
| 3rd person singular | ādōgie | ādōgdi | 
| plural | ādōgien | ādōgdin | 
| imperative | present | |
| singular | ādōgi | |
| plural | ādōgiad | |
| participle | present | past | 
| ādōgiandi | ādōgid | |
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.