adomian
Old Saxon
Etymology
From ā- + dōmian. Cognate with Old English ādēman.
Conjugation
Conjugation of ādōmian (weak class 1)
| infinitive | ādōmian | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | ādōmiu | ādōmda |
| 2nd person singular | ādōmis | ādōmdes |
| 3rd person singular | ādōmid | ādōmda |
| plural | ādōmiad | ādōmdun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | ādōmie | ādōmdi |
| 2nd person singular | ādōmies | ādōmdis |
| 3rd person singular | ādōmie | ādōmdi |
| plural | ādōmien | ādōmdin |
| imperative | present | |
| singular | ādōmi | |
| plural | ādōmiad | |
| participle | present | past |
| ādōmiandi | ādōmid | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.