adulteratus
Latin
    
    Etymology
    
Perfect passive participle of adulterō.
Participle
    
adulterātus m (feminine adulterāta, neuter adulterātum); first/second declension
Inflection
    
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | adulterātus | adulterāta | adulterātum | adulterātī | adulterātae | adulterāta | |
| Genitive | adulterātī | adulterātae | adulterātī | adulterātōrum | adulterātārum | adulterātōrum | |
| Dative | adulterātō | adulterātae | adulterātō | adulterātīs | adulterātīs | adulterātīs | |
| Accusative | adulterātum | adulterātam | adulterātum | adulterātōs | adulterātās | adulterāta | |
| Ablative | adulterātō | adulterātā | adulterātō | adulterātīs | adulterātīs | adulterātīs | |
| Vocative | adulterāte | adulterāta | adulterātum | adulterātī | adulterātae | adulterāta | |
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.