adunatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of adūnō
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | adūnātus | adūnāta | adūnātum | adūnātī | adūnātae | adūnāta | |
| Genitive | adūnātī | adūnātae | adūnātī | adūnātōrum | adūnātārum | adūnātōrum | |
| Dative | adūnātō | adūnātō | adūnātīs | ||||
| Accusative | adūnātum | adūnātam | adūnātum | adūnātōs | adūnātās | adūnāta | |
| Ablative | adūnātō | adūnātā | adūnātō | adūnātīs | |||
| Vocative | adūnāte | adūnāta | adūnātum | adūnātī | adūnātae | adūnāta | |
References
- “adunatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.