aeditualis
Latin
    
    Etymology
    
From aedituum.
Pronunciation
    
- (Classical) IPA(key): /ae̯.di.tuˈaː.lis/, [äe̯d̪ɪt̪uˈäːlʲɪs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /e.di.tuˈa.lis/, [ed̪it̪uˈäːlis]
Adjective
    
aedituālis (neuter aedituāle); third-declension two-termination adjective
- (relational) sacristan
Declension
    
Third-declension two-termination adjective.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | aedituālis | aedituāle | aedituālēs | aedituālia | |
| Genitive | aedituālis | aedituālium | |||
| Dative | aedituālī | aedituālibus | |||
| Accusative | aedituālem | aedituāle | aedituālēs aedituālīs | aedituālia | |
| Ablative | aedituālī | aedituālibus | |||
| Vocative | aedituālis | aedituāle | aedituālēs | aedituālia | |
References
    
- “aeditualis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- aeditualis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.