affinare
Italian
Pronunciation
- IPA(key): /af.fiˈna.re/
- Rhymes: -are
- Hyphenation: af‧fi‧nà‧re
Verb
affinàre (first-person singular present affìno, first-person singular past historic affinài, past participle affinàto, auxiliary avére)
Conjugation
Conjugation of affinàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
| infinitive | affinàre | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| auxiliary verb | avére | gerund | affinàndo | |||
| present participle | affinànte | past participle | affinàto | |||
| person | singular | plural | ||||
| first | second | third | first | second | third | |
| indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | affìno | affìni | affìna | affiniàmo | affinàte | affìnano |
| imperfect | affinàvo | affinàvi | affinàva | affinavàmo | affinavàte | affinàvano |
| past historic | affinài | affinàsti | affinò | affinàmmo | affinàste | affinàrono |
| future | affinerò | affinerài | affinerà | affinerémo | affineréte | affinerànno |
| conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | affinerèi | affinerésti | affinerèbbe, affinerébbe | affinerémmo | affineréste | affinerèbbero, affinerébbero |
| subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
| present | affìni | affìni | affìni | affiniàmo | affiniàte | affìnino |
| imperfect | affinàssi | affinàssi | affinàsse | affinàssimo | affinàste | affinàssero |
| imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
| affìna | affìni | affiniàmo | affinàte | affìnino | ||
| negative imperative | non affinàre | non affìni | non affiniàmo | non affinàte | non affìnino | |
Derived terms
Further reading
- affinare in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.