affirmatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of affirmō.
Participle
affirmātus (feminine affirmāta, neuter affirmātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | affirmātus | affirmāta | affirmātum | affirmātī | affirmātae | affirmāta | |
| Genitive | affirmātī | affirmātae | affirmātī | affirmātōrum | affirmātārum | affirmātōrum | |
| Dative | affirmātō | affirmātō | affirmātīs | ||||
| Accusative | affirmātum | affirmātam | affirmātum | affirmātōs | affirmātās | affirmāta | |
| Ablative | affirmātō | affirmātā | affirmātō | affirmātīs | |||
| Vocative | affirmāte | affirmāta | affirmātum | affirmātī | affirmātae | affirmāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.