afjagen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch afjagen. Equivalent to af + jagen.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɑfjaːɣə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: af‧ja‧gen
Inflection
| Inflection of afjagen (strong class 6 with weak past participle, separable) | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | afjagen | ||||||||
| past singular | joeg af | ||||||||
| past participle | afgejaagd | ||||||||
| infinitive | afjagen | ||||||||
| gerund | afjagen n|- class="vsHide" style="background: #E6E6FF;" | main clause | subordinate clause | ||||||
| present tense | past tense | present tense | past tense | ||||||
| 1st person singular | jaag af | joeg af | afjaag | afjoeg | |||||
| 2nd person sing. (jij) | jaagt af | joeg af | afjaagt | afjoeg | |||||
| 2nd person sing. (u) | jaagt af | joeg af | afjaagt | afjoeg | |||||
| 2nd person sing. (gij) | jaagt af | joegt af | afjaagt | afjoegt | |||||
| 3rd person singular | jaagt af | joeg af | afjaagt | afjoeg | |||||
| plural | jagen af | joegen af | afjagen | afjoegen | |||||
| subjunctive sing.1 | jage af | joege af | afjage | afjoege | |||||
| subjunctive plur.1 | jagen af | joegen af | afjagen | afjoegen | |||||
| imperative sing. | jaag af | ||||||||
| imperative plur.1 | jaagt af | ||||||||
| participles | afjagend | afgejaagd | |||||||
| 1) Archaic. | |||||||||
| Inflection of afjagen (weak, separable) | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | afjagen | ||||||||
| past singular | jaagde af | ||||||||
| past participle | afgejaagd | ||||||||
| infinitive | afjagen | ||||||||
| gerund | afjagen n|- class="vsHide" style="background: #E6E6FF;" | main clause | subordinate clause | ||||||
| present tense | past tense | present tense | past tense | ||||||
| 1st person singular | jaag af | jaagde af | afjaag | afjaagde | |||||
| 2nd person sing. (jij) | jaagt af | jaagde af | afjaagt | afjaagde | |||||
| 2nd person sing. (u) | jaagt af | jaagde af | afjaagt | afjaagde | |||||
| 2nd person sing. (gij) | jaagt af | jaagde af | afjaagt | afjaagde | |||||
| 3rd person singular | jaagt af | jaagde af | afjaagt | afjaagde | |||||
| plural | jagen af | jaagden af | afjagen | afjaagden | |||||
| subjunctive sing.1 | jage af | jaagde af | afjage | afjaagde | |||||
| subjunctive plur.1 | jagen af | jaagden af | afjagen | afjaagden | |||||
| imperative sing. | jaag af | ||||||||
| imperative plur.1 | jaagt af | ||||||||
| participles | afjagend | afgejaagd | |||||||
| 1) Archaic. | |||||||||
Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.