afoniczny

Polish

Etymology

From afonia +‎ -iczny. First attested in 1872.[1][2]

Pronunciation
  • IPA(key): /a.fɔˈɲit͡ʂ.nɨ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -it͡ʂnɨ
  • Syllabification: a‧fo‧nicz‧ny

Adjective

afoniczny (not comparable)

  1. (relational, pathology) aphonic

Declension
Declension of afoniczny
case singular plural
masculine personal/animate masculine inanimate neuter feminine virile nonvirile
nominative, vocative afoniczny afoniczne afoniczna afoniczni afoniczne
genitive afonicznego afonicznej afonicznych
dative afonicznemu afonicznym
accusative afonicznego afoniczny afoniczne afoniczną afonicznych afoniczne
instrumental afonicznym afonicznymi
locative afonicznej afonicznych

References
  1. Przegląd Postępów Nauki Lekarskiej we Wszystkich Jej Gałęziach i we Wszystkich Krajach‎, issue R. 3, z. 4, 1872, page 556
  2. afoniczny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading
  • afoniczny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • afoniczny in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.