afrekenen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch afrekenen. Equivalent to af + rekenen.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɑfreːkənə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: af‧re‧ke‧nen
Verb
afrekenen
Inflection
| Inflection of afrekenen (weak, separable) | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | afrekenen | ||||||||
| past singular | rekende af | ||||||||
| past participle | afgerekend | ||||||||
| infinitive | afrekenen | ||||||||
| gerund | afrekenen n|- class="vsHide" style="background: #E6E6FF;" | main clause | subordinate clause | ||||||
| present tense | past tense | present tense | past tense | ||||||
| 1st person singular | reken af | rekende af | afreken | afrekende | |||||
| 2nd person sing. (jij) | rekent af | rekende af | afrekent | afrekende | |||||
| 2nd person sing. (u) | rekent af | rekende af | afrekent | afrekende | |||||
| 2nd person sing. (gij) | rekent af | rekende af | afrekent | afrekende | |||||
| 3rd person singular | rekent af | rekende af | afrekent | afrekende | |||||
| plural | rekenen af | rekenden af | afrekenen | afrekenden | |||||
| subjunctive sing.1 | rekene af | rekende af | afrekene | afrekende | |||||
| subjunctive plur.1 | rekenen af | rekenden af | afrekenen | afrekenden | |||||
| imperative sing. | reken af | ||||||||
| imperative plur.1 | rekent af | ||||||||
| participles | afrekenend | afgerekend | |||||||
| 1) Archaic. | |||||||||
Derived terms
- afrekening
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.