ambulatus
Latin
    
    Etymology
    
Perfect passive participle of ambulō (“walk; travel”).
Pronunciation
    
- (Classical) IPA(key): /am.buˈlaː.tus/, [ämbʊˈɫ̪äːt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /am.buˈla.tus/, [ämbuˈläːt̪us]
Participle
    
ambulātus (feminine ambulāta, neuter ambulātum); first/second-declension participle
- navigated, passed over, travelled, traversed, having been navigated
Declension
    
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | ambulātus | ambulāta | ambulātum | ambulātī | ambulātae | ambulāta | |
| Genitive | ambulātī | ambulātae | ambulātī | ambulātōrum | ambulātārum | ambulātōrum | |
| Dative | ambulātō | ambulātō | ambulātīs | ||||
| Accusative | ambulātum | ambulātam | ambulātum | ambulātōs | ambulātās | ambulāta | |
| Ablative | ambulātō | ambulātā | ambulātō | ambulātīs | |||
| Vocative | ambulāte | ambulāta | ambulātum | ambulātī | ambulātae | ambulāta | |
Declension
    
Fourth-declension noun.
| Case | Singular | Plural | 
|---|---|---|
| Nominative | ambulātus | ambulātūs | 
| Genitive | ambulātūs | ambulātuum | 
| Dative | ambulātuī | ambulātibus | 
| Accusative | ambulātum | ambulātūs | 
| Ablative | ambulātū | ambulātibus | 
| Vocative | ambulātus | ambulātūs | 
Related terms
    
References
    
- “ambulatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- ambulatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- ambulatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.