anemogamiczny

Polish

Etymology

From anemogamia +‎ -iczny. First attested in 1924.[1]

Pronunciation

IPA^(key): /a.nɛ.mɔ.ɡaˈmit͡ʂ.nɨ/
Audio (file)
Rhymes: -it͡ʂnɨ
Syllabification: a‧ne‧mo‧ga‧micz‧ny

Adjective

anemogamiczny (not comparable)

(relational, botany) anemophilous
Synonym: wiatropylny

Declension

Declension of anemogamiczny

case	singular				plural
case	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	anemogamiczny		anemogamiczne	anemogamiczna	anemogamiczni	anemogamiczne
genitive	anemogamicznego			anemogamicznej	anemogamicznych
dative	anemogamicznemu			anemogamicznej	anemogamicznym
accusative	anemogamicznego	anemogamiczny	anemogamiczne	anemogamiczną	anemogamicznych	anemogamiczne
instrumental	anemogamicznym			anemogamiczną	anemogamicznymi
locative	anemogamicznym			anemogamicznej	anemogamicznych

References

Rocznik‎, 1924, page 93

Further reading

anemogamiczny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
anemogamiczny in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.