anlatıcı

Turkish

Etymology

anlatmak (“to tell”) +‎ -ıcı (“-er”)

Noun

anlatıcı (definite accusative anlatıcıyı, plural anlatıcılar)

  1. teller
  2. narrator

Declension
Inflection
Nominative anlatıcı
Definite accusative anlatıcıyı
Singular Plural
Nominative anlatıcı anlatıcılar
Definite accusative anlatıcıyı anlatıcıları
Dative anlatıcıya anlatıcılara
Locative anlatıcıda anlatıcılarda
Ablative anlatıcıdan anlatıcılardan
Genitive anlatıcının anlatıcıların
Possessive forms
Singular Plural
1st singular anlatıcım anlatıcılarım
2nd singular anlatıcın anlatıcıların
3rd singular anlatıcısı anlatıcıları
1st plural anlatıcımız anlatıcılarımız
2nd plural anlatıcınız anlatıcılarınız
3rd plural anlatıcıları anlatıcıları
Predicative forms
Singular Plural
1st singular anlatıcıyım anlatıcılarım
2nd singular anlatıcısın anlatıcılarsın
3rd singular anlatıcı
anlatıcıdır		 anlatıcılar
anlatıcılardır
1st plural anlatıcıyız anlatıcılarız
2nd plural anlatıcısınız anlatıcılarsınız
3rd plural anlatıcılar anlatıcılardır
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.