annihilatus
Latin
    
    Etymology
    
Perfect passive participle of annihilo (“I destroy”).
Participle
    
annihilātus (feminine annihilāta, neuter annihilātum); first/second-declension participle
Declension
    
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | annihilātus | annihilāta | annihilātum | annihilātī | annihilātae | annihilāta | |
| Genitive | annihilātī | annihilātae | annihilātī | annihilātōrum | annihilātārum | annihilātōrum | |
| Dative | annihilātō | annihilātō | annihilātīs | ||||
| Accusative | annihilātum | annihilātam | annihilātum | annihilātōs | annihilātās | annihilāta | |
| Ablative | annihilātō | annihilātā | annihilātō | annihilātīs | |||
| Vocative | annihilāte | annihilāta | annihilātum | annihilātī | annihilātae | annihilāta | |
Descendants
    
- English: annihilate
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.