annixus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of annītor.
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | annīxus | annīxa | annīxum | annīxī | annīxae | annīxa | |
| Genitive | annīxī | annīxae | annīxī | annīxōrum | annīxārum | annīxōrum | |
| Dative | annīxō | annīxō | annīxīs | ||||
| Accusative | annīxum | annīxam | annīxum | annīxōs | annīxās | annīxa | |
| Ablative | annīxō | annīxā | annīxō | annīxīs | |||
| Vocative | annīxe | annīxa | annīxum | annīxī | annīxae | annīxa | |
References
- “annixus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- annixus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.