anticipatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of anticipō.
Participle
anticipātus m (feminine anticipāta, neuter anticipātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | anticipātus | anticipāta | anticipātum | anticipātī | anticipātae | anticipāta | |
| Genitive | anticipātī | anticipātae | anticipātī | anticipātōrum | anticipātārum | anticipātōrum | |
| Dative | anticipātō | anticipātō | anticipātīs | ||||
| Accusative | anticipātum | anticipātam | anticipātum | anticipātōs | anticipātās | anticipāta | |
| Ablative | anticipātō | anticipātā | anticipātō | anticipātīs | |||
| Vocative | anticipāte | anticipāta | anticipātum | anticipātī | anticipātae | anticipāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.