antwurten
Old High German
Conjugation
Conjugation of antwurten (weak class 1)
| infinitive | antwurten | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | antwurtu | antwurtita |
| 2nd person singular | antwurtis | antwurtitos |
| 3rd person singular | antwurtit | antwurtita |
| 1st person plural | antwurtem, antwurtemes | antwurtitum, antwurtitumes |
| 2nd person plural | antwurtet | antwurtitut |
| 3rd person plural | antwurtent | antwurtitun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | antwurte | antwurtiti |
| 2nd person singular | antwurtes | antwurtitis |
| 3rd person singular | antwurte | antwurtiti |
| 1st person plural | antwurtem, antwurtemes | antwurtitim, antwurtitimes |
| 2nd person plural | antwurtet | antwurtitit |
| 3rd person plural | antwurten | antwurtitin |
| imperative | present | |
| singular | antwurti | |
| plural | antwurtet | |
| participle | present | past |
| antwurtenti | giantwurtit | |
References
- Köbler, Gerhard, Althochdeutsches Wörterbuch, (6. Auflage) 2014
- Sievers, Eduard, Tatian : Lateinisch und altdeutsch mit ausführlichem Glossar
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.