apparitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of appāreō.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | appāritus | appārita | appāritum | appāritī | appāritae | appārita | |
| Genitive | appāritī | appāritae | appāritī | appāritōrum | appāritārum | appāritōrum | |
| Dative | appāritō | appāritō | appāritīs | ||||
| Accusative | appāritum | appāritam | appāritum | appāritōs | appāritās | appārita | |
| Ablative | appāritō | appāritā | appāritō | appāritīs | |||
| Vocative | appārite | appārita | appāritum | appāritī | appāritae | appārita | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.