apprimus
Latin
    
    Pronunciation
    
- (Classical) IPA(key): /apˈpriː.mus/, [äpˈpriːmʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /apˈpri.mus/, [äpˈpriːmus]
Adjective
    
apprīmus (feminine apprīma, neuter apprīmum, adverb apprīmē); first/second-declension adjective
- the very first
Declension
    
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | apprīmus | apprīma | apprīmum | apprīmī | apprīmae | apprīma | |
| Genitive | apprīmī | apprīmae | apprīmī | apprīmōrum | apprīmārum | apprīmōrum | |
| Dative | apprīmō | apprīmō | apprīmīs | ||||
| Accusative | apprīmum | apprīmam | apprīmum | apprīmōs | apprīmās | apprīma | |
| Ablative | apprīmō | apprīmā | apprīmō | apprīmīs | |||
| Vocative | apprīme | apprīma | apprīmum | apprīmī | apprīmae | apprīma | |
References
    
- “apprimus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- apprimus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.