aratus
See also: Aratus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of arō.
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | arātus | arāta | arātum | arātī | arātae | arāta | |
| Genitive | arātī | arātae | arātī | arātōrum | arātārum | arātōrum | |
| Dative | arātō | arātō | arātīs | ||||
| Accusative | arātum | arātam | arātum | arātōs | arātās | arāta | |
| Ablative | arātō | arātā | arātō | arātīs | |||
| Vocative | arāte | arāta | arātum | arātī | arātae | arāta | |
References
- “aratus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- aratus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- “aratus”, in The Perseus Project (1999) Perseus Encyclopedia
- “aratus”, in Harry Thurston Peck, editor (1898) Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
- “aratus”, in William Smith, editor (1848) A Dictionary of Greek Biography and Mythology, London: John Murray
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.