arculata
Latin
Etymology
From the neuter plural of an adjective *arculātus, derived from the suffix -ātus added to arculus, arculum, or arcula.
Noun
arculāta n pl (genitive arculātōrum); second declension
- sacrificial cakes.
- 8th century CE, Paulus Diaconus, Karl Otfried Müller, editor, Excerpta ex libris Pompeii Festi De significatione verborum, page 16:
- Arculata dicebantur circuli, qui ex farina in sacrificiis fiebant.
-
Declension
Second-declension noun (neuter), plural only.
| Case | Plural |
|---|---|
| Nominative | arculāta |
| Genitive | arculātōrum |
| Dative | arculātīs |
| Accusative | arculāta |
| Ablative | arculātīs |
| Vocative | arculāta |
References
- “arculata”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- arculata in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.