argutatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of argūtor
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | argūtātus | argūtāta | argūtātum | argūtātī | argūtātae | argūtāta | |
| Genitive | argūtātī | argūtātae | argūtātī | argūtātōrum | argūtātārum | argūtātōrum | |
| Dative | argūtātō | argūtātae | argūtātō | argūtātīs | argūtātīs | argūtātīs | |
| Accusative | argūtātum | argūtātam | argūtātum | argūtātōs | argūtātās | argūtāta | |
| Ablative | argūtātō | argūtātā | argūtātō | argūtātīs | argūtātīs | argūtātīs | |
| Vocative | argūtāte | argūtāta | argūtātum | argūtātī | argūtātae | argūtāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.