armatus
Latin
Etymology 1
Perfect passive participle of armō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /arˈmaː.tus/, [ärˈmäːt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /arˈma.tus/, [ärˈmäːt̪us]
Participle
armātus (feminine armāta, neuter armātum, superlative armātissimus); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | armātus | armāta | armātum | armātī | armātae | armāta | |
| Genitive | armātī | armātae | armātī | armātōrum | armātārum | armātōrum | |
| Dative | armātō | armātō | armātīs | ||||
| Accusative | armātum | armātam | armātum | armātōs | armātās | armāta | |
| Ablative | armātō | armātā | armātō | armātīs | |||
| Vocative | armāte | armāta | armātum | armātī | armātae | armāta | |
Descendants
Declension
Fourth-declension noun.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | armātus | armātūs |
| Genitive | armātūs | armātuum |
| Dative | armātuī | armātibus |
| Accusative | armātum | armātūs |
| Ablative | armātū | armātibus |
| Vocative | armātus | armātūs |
References
- “armatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “armatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- armatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- armatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.