articulatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of articulō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ar.ti.kuˈlaː.tus/, [ärt̪ɪkʊˈɫ̪äːt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ar.ti.kuˈla.tus/, [ärt̪ikuˈläːt̪us]
Adjective
articulātus (feminine articulāta, neuter articulātum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | articulātus | articulāta | articulātum | articulātī | articulātae | articulāta | |
| Genitive | articulātī | articulātae | articulātī | articulātōrum | articulātārum | articulātōrum | |
| Dative | articulātō | articulātō | articulātīs | ||||
| Accusative | articulātum | articulātam | articulātum | articulātōs | articulātās | articulāta | |
| Ablative | articulātō | articulātā | articulātō | articulātīs | |||
| Vocative | articulāte | articulāta | articulātum | articulātī | articulātae | articulāta | |
Antonyms
- inarticulātus
References
- “articulatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- articulatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.