assentatrix
Latin
Etymology
from assentātor + -trīx
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /as.senˈtaː.triːks/, [äs̠ːɛn̪ˈt̪äːt̪riːks̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /as.senˈta.triks/, [äsːen̪ˈt̪äːt̪riks]
Noun
assentātrīx f (genitive assentātrīcis, masculine assentātor); third declension
Declension
Third-declension noun.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | assentātrīx | assentātrīcēs |
| Genitive | assentātrīcis | assentātrīcum |
| Dative | assentātrīcī | assentātrīcibus |
| Accusative | assentātrīcem | assentātrīcēs |
| Ablative | assentātrīce | assentātrīcibus |
| Vocative | assentātrīx | assentātrīcēs |
References
- “assentatrix”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.