asseveratus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of assevērō
Participle
assevērātus m (feminine assevērāta, neuter assevērātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | assevērātus | assevērāta | assevērātum | assevērātī | assevērātae | assevērāta | |
| Genitive | assevērātī | assevērātae | assevērātī | assevērātōrum | assevērātārum | assevērātōrum | |
| Dative | assevērātō | assevērātae | assevērātō | assevērātīs | assevērātīs | assevērātīs | |
| Accusative | assevērātum | assevērātam | assevērātum | assevērātōs | assevērātās | assevērāta | |
| Ablative | assevērātō | assevērātā | assevērātō | assevērātīs | assevērātīs | assevērātīs | |
| Vocative | assevērāte | assevērāta | assevērātum | assevērātī | assevērātae | assevērāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.