assimulatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of assimulō.
Participle
assimulātus m (feminine assimulāta, neuter assimulātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | assimulātus | assimulāta | assimulātum | assimulātī | assimulātae | assimulāta | |
| Genitive | assimulātī | assimulātae | assimulātī | assimulātōrum | assimulātārum | assimulātōrum | |
| Dative | assimulātō | assimulātae | assimulātō | assimulātīs | assimulātīs | assimulātīs | |
| Accusative | assimulātum | assimulātam | assimulātum | assimulātōs | assimulātās | assimulāta | |
| Ablative | assimulātō | assimulātā | assimulātō | assimulātīs | assimulātīs | assimulātīs | |
| Vocative | assimulāte | assimulāta | assimulātum | assimulātī | assimulātae | assimulāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.