assolatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of assolō.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | assolātus | assolāta | assolātum | assolātī | assolātae | assolāta | |
| Genitive | assolātī | assolātae | assolātī | assolātōrum | assolātārum | assolātōrum | |
| Dative | assolātō | assolātae | assolātō | assolātīs | assolātīs | assolātīs | |
| Accusative | assolātum | assolātam | assolātum | assolātōs | assolātās | assolāta | |
| Ablative | assolātō | assolātā | assolātō | assolātīs | assolātīs | assolātīs | |
| Vocative | assolāte | assolāta | assolātum | assolātī | assolātae | assolāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.