attonitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of attonō.
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | attonitus | attonita | attonitum | attonitī | attonitae | attonita | |
| Genitive | attonitī | attonitae | attonitī | attonitōrum | attonitārum | attonitōrum | |
| Dative | attonitō | attonitō | attonitīs | ||||
| Accusative | attonitum | attonitam | attonitum | attonitōs | attonitās | attonita | |
| Ablative | attonitō | attonitā | attonitō | attonitīs | |||
| Vocative | attonite | attonita | attonitum | attonitī | attonitae | attonita | |
Descendants
Declension
Fourth-declension noun.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | attonitus | attonitūs |
| Genitive | attonitūs | attonituum |
| Dative | attonituī | attonitibus |
| Accusative | attonitum | attonitūs |
| Ablative | attonitū | attonitibus |
| Vocative | attonitus | attonitūs |
References
- attonitus in Enrico Olivetti, editor (2003-2023) Dizionario Latino, Olivetti Media Communication
- “attonitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “attonitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- attonitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.