avvitire
Italian
Verb
avvitìre (first-person singular present avvitìsco, first-person singular past historic avvitìi, past participle avvitìto, auxiliary avére)
- to plant with vines
Conjugation
Conjugation of avvitìre (-ire) (See Appendix:Italian verbs)
| infinitive | avvitìre | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| auxiliary verb | avére | gerund | avvitèndo | |||
| present participle | avvitènte | past participle | avvitìto | |||
| person | singular | plural | ||||
| first | second | third | first | second | third | |
| indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | avvitìsco | avvitìsci | avvitìsce | avvitiàmo | avvitìte | avvitìscono |
| imperfect | avvitìvo | avvitìvi | avvitìva | avvitivàmo | avvitivàte | avvitìvano |
| past historic | avvitìi | avvitìsti | avvitì | avvitìmmo | avvitìste | avvitìrono |
| future | avvitirò | avvitirài | avvitirà | avvitirémo | avvitiréte | avvitirànno |
| conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | avvitirèi | avvitirésti | avvitirèbbe, avvitirébbe | avvitirémmo | avvitiréste | avvitirèbbero, avvitirébbero |
| subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
| present | avvitìsca | avvitìsca | avvitìsca | avvitiàmo | avvitiàte | avvitìscano |
| imperfect | avvitìssi | avvitìssi | avvitìsse | avvitìssimo | avvitìste | avvitìssero |
| imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
| avvitìsci | avvitìsca | avvitiàmo | avvitìte | avvitìscano | ||
| negative imperative | non avvitìre | non avvitìsca | non avvitiàmo | non avvitìte | non avvitìscano | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.