bęcnąć

Polish

Etymology

From bęc +‎ -nąć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈbɛn.t͡snɔɲt͡ɕ/
  • Rhymes: -ɛnt͡snɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: bęc‧nąć

Verb

bęcnąć pf

  1. (intransitive, colloquial) to flump (to move, fall, or drop heavily, or with a dull sound) [+instrumental] [+ o (accusative)] or [+ na (accusative)]

Conjugation
Conjugation of bęcnąć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive bęcnąć
future tense 1st bęcnę bęcniemy
2nd bęcniesz bęcniecie
3rd bęcnie bęcną
impersonal bęcnie się
past tense 1st bęcnąłem bęcnęłam bęcnęliśmy bęcnęłyśmy
2nd bęcnąłeś bęcnęłaś bęcnęliście bęcnęłyście
3rd bęcnął bęcnęła bęcnęło bęcnęli bęcnęły
impersonal bęcnięto
conditional 1st bęcnąłbym bęcnęłabym bęcnęlibyśmy bęcnęłybyśmy
2nd bęcnąłbyś bęcnęłabyś bęcnęlibyście bęcnęłybyście
3rd bęcnąłby bęcnęłaby bęcnęłoby bęcnęliby bęcnęłyby
impersonal bęcnięto by
imperative 1st niech bęcnę bęcnijmy
2nd bęcnij bęcnijcie
3rd niech bęcnie niech bęcną
anterior adverbial participle bęcnąwszy
verbal noun bęcnięcie

Further reading
  • bęcnąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • bęcnąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.