bandurzyć

Polish

Etymology

From bandura +‎ -yć.

Pronunciation
  • IPA(key): /banˈdu.ʐɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -uʐɨt͡ɕ
  • Syllabification: ban‧du‧rzyć

Verb

bandurzyć impf

  1. (intransitive, archaic, music) to play the bandura

Conjugation
Conjugation of bandurzyć impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive bandurzyć
present tense 1st bandurzę bandurzymy
2nd bandurzysz bandurzycie
3rd bandurzy bandurzą
impersonal bandurzy się
past tense 1st bandurzyłem bandurzyłam bandurzyliśmy bandurzyłyśmy
2nd bandurzyłeś bandurzyłaś bandurzyliście bandurzyłyście
3rd bandurzył bandurzyła bandurzyło bandurzyli bandurzyły
impersonal bandurzono
future tense 1st będę bandurzył,
będę bandurzyć
 będę bandurzyła,
będę bandurzyć
 będziemy bandurzyli,
będziemy bandurzyć
 będziemy bandurzyły,
będziemy bandurzyć
2nd będziesz bandurzył,
będziesz bandurzyć
 będziesz bandurzyła,
będziesz bandurzyć
 będziecie bandurzyli,
będziecie bandurzyć
 będziecie bandurzyły,
będziecie bandurzyć
3rd będzie bandurzył,
będzie bandurzyć
 będzie bandurzyła,
będzie bandurzyć
 będzie bandurzyło,
będzie bandurzyć
 będą bandurzyli,
będą bandurzyć
 będą bandurzyły,
będą bandurzyć
impersonal będzie bandurzyć się
conditional 1st bandurzyłbym bandurzyłabym bandurzylibyśmy bandurzyłybyśmy
2nd bandurzyłbyś bandurzyłabyś bandurzylibyście bandurzyłybyście
3rd bandurzyłby bandurzyłaby bandurzyłoby bandurzyliby bandurzyłyby
impersonal bandurzono by
imperative 1st niech bandurzę bandurzmy
2nd bandurz bandurzcie
3rd niech bandurzy niech bandurzą
active adjectival participle bandurzący bandurząca bandurzące bandurzący bandurzące
contemporary adverbial participle bandurząc
verbal noun bandurzenie
nouns

Further reading
  • bandurzyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • bandurzyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.