bełkotać

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *bl̥kotati.

Pronunciation
  • IPA(key): /bɛwˈkɔ.tat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔtat͡ɕ
  • Syllabification: beł‧ko‧tać

Verb

bełkotać impf

  1. (intransitive, colloquial) to burble, to babble (to speak in an unintelligible way)
    Słyszałam, jak Robert coś bełkocze. ― I heard Robert babbling.
    Synonyms: see Thesaurus:bredzić
  2. (intransitive, colloquial) to burble, to babble (to speak nonsense)
    On jak zwykle bełkotał w przekonaniu, że zna się na temacie. ― He was, as usual, spewing nonsense, convinced he is an expert in the subject.
    Synonyms: see Thesaurus:bredzić

Conjugation
Conjugation of bełkotać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive bełkotać
present tense 1st bełkoczę bełkoczemy
2nd bełkoczesz bełkoczecie
3rd bełkocze bełkoczą
impersonal bełkocze się
past tense 1st bełkotałem bełkotałam bełkotaliśmy bełkotałyśmy
2nd bełkotałeś bełkotałaś bełkotaliście bełkotałyście
3rd bełkotał bełkotała bełkotało bełkotali bełkotały
impersonal bełkotano
future tense 1st będę bełkotał,
będę bełkotać
 będę bełkotała,
będę bełkotać
 będziemy bełkotali,
będziemy bełkotać
 będziemy bełkotały,
będziemy bełkotać
2nd będziesz bełkotał,
będziesz bełkotać
 będziesz bełkotała,
będziesz bełkotać
 będziecie bełkotali,
będziecie bełkotać
 będziecie bełkotały,
będziecie bełkotać
3rd będzie bełkotał,
będzie bełkotać
 będzie bełkotała,
będzie bełkotać
 będzie bełkotało,
będzie bełkotać
 będą bełkotali,
będą bełkotać
 będą bełkotały,
będą bełkotać
impersonal będzie bełkotać się
conditional 1st bełkotałbym bełkotałabym bełkotalibyśmy bełkotałybyśmy
2nd bełkotałbyś bełkotałabyś bełkotalibyście bełkotałybyście
3rd bełkotałby bełkotałaby bełkotałoby bełkotaliby bełkotałyby
impersonal bełkotano by
imperative 1st niech bełkoczę bełkoczmy
2nd bełkocz bełkoczcie
3rd niech bełkocze niech bełkoczą
active adjectival participle bełkoczący bełkocząca bełkoczące bełkoczący bełkoczące
contemporary adverbial participle bełkocząc
verbal noun bełkotanie

or:

Conjugation of bełkotać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive bełkotać
present tense 1st bełkocę bełkocemy
2nd bełkocesz bełkocecie
3rd bełkoce bełkocą
impersonal bełkoce się
past tense 1st bełkotałem bełkotałam bełkotaliśmy bełkotałyśmy
2nd bełkotałeś bełkotałaś bełkotaliście bełkotałyście
3rd bełkotał bełkotała bełkotało bełkotali bełkotały
impersonal bełkotano
future tense 1st będę bełkotał,
będę bełkotać
 będę bełkotała,
będę bełkotać
 będziemy bełkotali,
będziemy bełkotać
 będziemy bełkotały,
będziemy bełkotać
2nd będziesz bełkotał,
będziesz bełkotać
 będziesz bełkotała,
będziesz bełkotać
 będziecie bełkotali,
będziecie bełkotać
 będziecie bełkotały,
będziecie bełkotać
3rd będzie bełkotał,
będzie bełkotać
 będzie bełkotała,
będzie bełkotać
 będzie bełkotało,
będzie bełkotać
 będą bełkotali,
będą bełkotać
 będą bełkotały,
będą bełkotać
impersonal będzie bełkotać się
conditional 1st bełkotałbym bełkotałabym bełkotalibyśmy bełkotałybyśmy
2nd bełkotałbyś bełkotałabyś bełkotalibyście bełkotałybyście
3rd bełkotałby bełkotałaby bełkotałoby bełkotaliby bełkotałyby
impersonal bełkotano by
imperative 1st niech bełkocę bełkoczmy
2nd bełkocz bełkoczcie
3rd niech bełkoce niech bełkocą
active adjectival participle bełkocący bełkocąca bełkocące bełkocący bełkocące
contemporary adverbial participle bełkocąc
verbal noun bełkotanie

Derived terms
adjective
adverb
nouns
verbs

Further reading
  • bełkotać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • bełkotać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.