begraven

• IPA^(key): /bəˈɣraːvə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: be‧gra‧ven
• Rhymes: -aːvən

From Middle Dutch begrāven, from Old Dutch bigravan, from Proto-Germanic *bigrabaną. Equivalent to be- +‎ graven.

begraven

1. (transitive) to bury

   De hond begroef zijn bot net waar zijn voorganger begraven was.

   The dog buried his bone precisely where his predecessor was buried.

• begraafplaats
• begrafenis

• Afrikaans: begrawe, begraaf
• Berbice Creole Dutch: bugrafu
• Jersey Dutch: bexrâve
• Negerhollands: begraaf, begraev, graav, graav na

See the etymology of the corresponding lemma form.

begraven

1. past participle of begraven

From Middle Low German begraven, from Old Saxon bigravan, from Proto-Germanic *bigrabaną, equivalent to be- +‎ graven.

• IPA^(key): /bəˈɡraːvən/

begraven (third-person singular simple present begraavt, past tense begroov, past participle begraven, auxiliary verb wesen)

1. to bury

   De dode Katt worr in'n Achtergoorn begraven dörch de hele Familie

   The dead cat was buried in the back garden by the whole family

From Old Dutch bigravan, from Proto-Germanic *bigrabaną. Equivalent to be- +‎ grāven.

begrāven

1. to bury
2. to delimit (land) with a ditch
3. to fortify

This verb needs an inflection-table template.

• begrāvinge

• Dutch: begraven
  • Afrikaans: begrawe, begraaf
  • Berbice Creole Dutch: bugrafu
  • Jersey Dutch: bexrâve
  • Negerhollands: begraaf, begraev, graav, graav na
• Limburgish: begrave, begroave

• “begraven (III)”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• Verwijs, E.; Verdam, J. (1885–1929), “begraven”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN

past participle of begrava.

begraven

1. buried, interred

   Här ligger en hund begraven

   There's something fishy here

• begravd
• gravsatt

• ligga en hund begraven

• begraven in Svensk ordbok.

• begravne