behofian
Old English
Conjugation
Conjugation of behōfian (weak class 2)
| infinitive | behōfian | tō behōfienne |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | behōfie behōfiġe |
behōfode |
| 2nd-person singular | behōfast | behōfodest |
| 3rd-person singular | behōfaþ | behōfode |
| plural | behōfiaþ behōfiġaþ |
behōfodon |
| subjunctive | present | past |
| singular | behōfie behōfiġe |
behōfode |
| plural | behōfien behōfiġen |
behōfoden |
| imperative | ||
| singular | behōfa | |
| plural | behōfiaþ behōfiġaþ | |
| participle | present | past |
| behōfiende behōfiġende |
(ġe)behōfod | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.