beijveren

Dutch

Etymology

From be- +‎ ijveren.

Pronunciation
  • IPA(key): /bəˈɛi̯vərə(n)/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: be‧ij‧ve‧ren

Verb

beijveren

  1. (reflexive) to endeavor, to devote oneself to something or put great effort into something, to strive [+ voor (for)]
  2. (obsolete, transitive) to strive for

Inflection
Inflection of beijveren (weak, prefixed)
infinitive beijveren
past singular beijverde
past participle beijverd
infinitive beijveren
gerund beijveren n
present tense past tense
1st person singular beijverbeijverde
2nd person sing. (jij) beijvertbeijverde
2nd person sing. (u) beijvertbeijverde
2nd person sing. (gij) beijvertbeijverde
3rd person singular beijvertbeijverde
plural beijverenbeijverden
subjunctive sing.1 beijverebeijverde
subjunctive plur.1 beijverenbeijverden
imperative sing. beijver
imperative plur.1 beijvert
participles beijverendbeijverd
1) Archaic.

Derived terms
  • beijveraar
  • beijvering
  • ijver (“diligence, industriousness”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.