beleik
Hungarian
Pronunciation
- IPA(key): [ˈbɛlɛʲik]
- Hyphenation: be‧le‧ik
Declension
| Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | beleik | — |
| accusative | beleiket | — |
| dative | beleiknek | — |
| instrumental | beleikkel | — |
| causal-final | beleikért | — |
| translative | beleikké | — |
| terminative | beleikig | — |
| essive-formal | beleikként | — |
| essive-modal | beleikül | — |
| inessive | beleikben | — |
| superessive | beleiken | — |
| adessive | beleiknél | — |
| illative | beleikbe | — |
| sublative | beleikre | — |
| allative | beleikhez | — |
| elative | beleikből | — |
| delative | beleikről | — |
| ablative | beleiktől | — |
| non-attributive possessive - singular |
beleiké | — |
| non-attributive possessive - plural |
beleikéi | — |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.