belgicus
Latin
Etymology
From Belgica.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈbel.ɡi.kus/, [ˈbɛɫ.ɡɪ.kʊs]
Adjective
belgicus (feminine belgica, neuter belgicum); first/second declension (sometimes capitalised)
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | belgicus | belgica | belgicum | belgicī | belgicae | belgica | |
| Genitive | belgicī | belgicae | belgicī | belgicōrum | belgicārum | belgicōrum | |
| Dative | belgicō | belgicae | belgicō | belgicīs | belgicīs | belgicīs | |
| Accusative | belgicum | belgicam | belgicum | belgicōs | belgicās | belgica | |
| Ablative | belgicō | belgicā | belgicō | belgicīs | belgicīs | belgicīs | |
| Vocative | belgice | belgica | belgicum | belgicī | belgicae | belgica | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.