bielaczy

Polish

Etymology

From bielak +‎ -y. First attested in 1904.[1]

Pronunciation

IPA^(key): /bjɛˈla.t͡ʂɨ/
Audio (file)
Rhymes: -at͡ʂɨ
Syllabification: bie‧la‧czy

Adjective

bielaczy (not comparable)

(relational, medicine) albino, albinism
Synonym: albinotyczny

Declension

Declension of bielaczy

case	singular				plural
case	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	bielaczy		bielacze	bielacza	bielaczy	bielacze
genitive	bielaczego			bielaczej	bielaczych
dative	bielaczemu			bielaczej	bielaczym
accusative	bielaczego	bielaczy	bielacze	bielaczą	bielaczych	bielacze
instrumental	bielaczym			bielaczą	bielaczymi
locative	bielaczym			bielaczej	bielaczych

Related terms

adjective

biały

noun

References

bielaczy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

bielaczy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
bielaczy in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.