bielicowy

Polish

Etymology

From bielica +‎ -owy. First attested in 1874, but in common usage only as of 1951.[1][2]

Pronunciation

IPA^(key): /bjɛ.liˈt͡sɔ.vɨ/
Audio (file)
Rhymes: -ɔvɨ
Syllabification: bie‧li‧co‧wy

Adjective

bielicowy (not comparable)

(relational) podzolic

Declension

Declension of bielicowy

case	singular				plural
case	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	bielicowy		bielicowe	bielicowa	bielicowi	bielicowe
genitive	bielicowego			bielicowej	bielicowych
dative	bielicowemu			bielicowej	bielicowym
accusative	bielicowego	bielicowy	bielicowe	bielicową	bielicowych	bielicowe
instrumental	bielicowym			bielicową	bielicowymi
locative	bielicowym			bielicowej	bielicowych

Related terms

adjective

biały

nouns

verb

bielicować

References

Czas‎, issue 116, 1874, page 1
bielicowy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

bielicowy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
bielicowy in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.