bigamiczny

Polish

Etymology

From bigamia +‎ -ny. First attested in 1859.[1][2][3]

Pronunciation

IPA^(key): /bi.ɡaˈmit͡ʂ.nɨ/
Audio (file)
Rhymes: -it͡ʂnɨ
Syllabification: bi‧ga‧micz‧ny

Adjective

bigamiczny (not comparable, adverb bigamicznie)

(relational) bigamous
związek bigamiczny ― a bigamous relationship

Declension

Declension of bigamiczny

case	singular				plural
case	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	bigamiczny		bigamiczne	bigamiczna	bigamiczni	bigamiczne
genitive	bigamicznego			bigamicznej	bigamicznych
dative	bigamicznemu			bigamicznej	bigamicznym
accusative	bigamicznego	bigamiczny	bigamiczne	bigamiczną	bigamicznych	bigamiczne
instrumental	bigamicznym			bigamiczną	bigamicznymi
locative	bigamicznym			bigamicznej	bigamicznych

Related terms

nouns

References

Samuel Orgelbrand (1859) Encyklopedyja powszechna‎
Michał Amszejewicz (1859) Dykcjonariusz zawierający wyrazy i wyrażenia z obcych języków polskiemu przyswojone‎, page 58
bigamiczny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

bigamiczny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
bigamiczny in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.